Τελευταίοι Χαιρετισμοί..και μεγάλες ώρες του Ελληνισμού..

Παρασκευή, 27 Μάρτιος 2009

Μακρινή μητέρα, ρόδο μου αμάραντο!!!

Δεν ξέρω...αλλά μερικές φορές θαρρώ πως αυτό που με κάνει να αναζητώ το ωραίο είναι κάτι πολύ βαθύτερο... Είναι η ίδια αιτία που με κάνει να στοχάζομαι πάνω στα λόγια ενός ποιητή, που αφήνει την ψυχή του πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί...

Να αναζητώ ... τις ανείδωτες χαρές.....αυτή την μία Αγάπη... μα προ πάντων αυτή την Μακρινή Μητέρα...το Αμάραντο Ρόδο...Τόσο μακρινή... αλλά και τόσο κοντά μας... Η περίοδος αυτή αλλά και η σημερινή μέρα των Χαιρετισμών, μας φέρνει πιο κοντά στην μακρινή μητέρα. Μας φέρνει στην αγκαλιά της...

Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν

και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε
οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

Στ' ανοιχτά του πελάγου με καρτέρεσαν
Με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε
αμαρτία μου να 'χα κι εγώ μιαν αγάπη
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε
τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου
την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο.

Οδυσσέας Ελύτης

Αναρτήθηκε από Bloger Alexis στις 2:01 μμ

Την ανάρτηση αυτή την πήρα από τον:
http://mikhaillchesstal.blogspot.com/