Ξημέρωμα..

20 Ιανουάριος 2008 4:40 πμ
Στο χάραμα..
Είν’αυτή η ώρα.. Η μέρα έχει φύγει προ πολλού, με την οχλαγωγία και την διεκδίκησή της..η ΄νύχτα κι αυτή έχει αποσυρθεί σιγά σιγά..είναι η ώρα αυτή..η ώρα που ο καθένας μένει μόνος..απέναντι στη ζωή του και στον εαυτό του..παράπονα, προσδοκίες, προδοσίες..όλα χωνεύονται αυτή τη στιγμή..τη στιγμή που το σκοτάδι είναι πιό σκοτεινό..λίγο πριν χαράξει..
Είν’η ώρα που επεμβαίνει ο αστάθμητος παράγοντας..ναι..ότι και να’χεις κάνει, όσο και νάχεις αγωνιστεί..ανάλογα πόσο έχεις πονέσει και πονάς όμως..κάποιο θείο χέρι έρχεται ερήμην σου ..τη στιγμή που κοιτάς χωρίς να βλέπεις..και σκουπίζει λίγο το μέτωπο..
Εκεί κάπου ακούγεται στο βάθος το τραγούδι της ζωής σου κι ας μη το ακούς..δεν αναιρείται τίποτα..ούτε τίποτα σου χαρίζεται.. Ή ίσως και κάπου κάτι να χαρίζεται..
Μπορεί εκεί να κρύβεται όλο το μεγαλείο..
Της στιγμής..και του εφήμερου..
Ε’ιναι τα δάκρυα μαζεμένα..και το παράπονο φτάνει στον ουρανό..γλυκά..
Κάπου έδωσες..κάτι θα λάβεις..
Κάτι δεν έδωσες..ποτέ δεν θα λάβεις..
Ή ίσως ένα μάθημα..πολύτιμο..
Έτσι κι αλλιώς..
Δεν αναρείται τίποτα..
Ισως να προστίθεται..
Και γίνεται ο πόνος πιο ανεκτός..
Και σου γράφει την επόμενη μέρα
Ο θεός..