Wednesday, December 31, 2008

Αντε καλή χρονιά κι ευτυχισμένο το νέο έτος..

Αντε γρήγορα, γρήγορα, λες κι έχουν ή δίνουμε και κανα νόημα στις ευχές που λέμε, το νόημα είναι στα μαγαζιά, στις βιτρίνες, στα μπουζούκια, στα μπάρ, στην καλοπέραση, φίλε μου..όλα τ’άλλα είναι φιλοσοφίες για αποτυχημένους..χριστούγεννα και πρωτούγεννα, όλες οι μέρες ίδιες είναι..έχεις χρήμα? Έχεις δύναμη..όλοι σε σέβονται, όλοι σ’εκτιμούν , ο κόσμος στα πόδια σου..ο κόσμος είναι φτιαγμένος για τους δυνατούς, κι όλα αυτά γιορτές και τα λοιπά, όλα αυτά γίναν για να αναδεικνύονται οι επιτυχημένοι, αυτοί που έχουν να ξοδέψουν, να διασκεδάσουν, να παν στην Αράχωβα, στο Σαιν Μόριτς, στην Πέγκυ Ζήνα, στον Ρέμο..να βγούν στην τηλεόραση, να χορέψουν , να γελάσουν..

Να, κοίτα τους άρχοντες του κόσμου..Τι κάνουν τις γιορτινές μέρες? Αν δεν κάνουν τίποτα απ’τα παραπάνω, και αισθάνονται λίγο θλιμμένοι, παρατάσουν τις βόμβες κι αρχίζουν και ρίχνουν κι όποιον πάρει ο Χάρος..γιατί? θα φοβηθούν κανένα? Πέρασαν οι μέρες που φοβόντουσαν..τώρα έχουν την δύναμη με το μέρος τους..ποιός να τους αντισταθεί? Κάτι αλήτες εκεί, ξεβράκωτοι, με τις πέτρες στα χέρια? Αυτοί ρε δεν έχουν να φάν, θα σηκώσουν και κεφάλι? Και άντε και σηκώνουν , τι να πετύχουν? Απέναντι υπάρχει μηχανή..Μηχανή αρματωμένη, από πάνω μέχρι κάτω κι από μέσα μέχρι έξω..και με όπλα και με ιδεολογία..την ιδεολογία του Δυνατού..Αυτό είναι το πρότυπο, κι όλα τα άλλα είναι παραμύθια για μικρά παιδιά..και για τους αδύναμους..τα είπαμε..

Τι να θυμηθούμε τώρα..ότι κάποιος θεός γεννήθηκε, ότι μίλησε για αγάπη, ότι αγκάλιασε τα παιδιά, τις γυναίκες, τους άρρωστους , ότι τους άπλωσε το χέρι, τους γιάτρεψε, τους έδωσε ελπίδα και όραμα?

Ε, και τι σημαίνει αυτό? Ότι πρέπει να γίνουμε κι εμείς έτσι? Τι? Ότι ίσως θα μπορούσαμε, έστω και για λίγες μέρες να σκεφτούμε και τις οικογένειες στην άκρη της πόλης? Που δεν έχουν δουλειά, που δεν έχουν δέντρα στολισμένα, που δεν έχουν φώτα? Και να δώσουμε κάτι απ’αυτά που έχουμε εμείς που τάχουμε όλα? Τους γερασμένους ανθρώπους που μείναν μόνοι στη ζωή και δεν έχουν κανένα ούτε να τους αγοράσει τα φάρμακα? Τους άτυχους, τους μοναχικούς, τους άρρωστους, τους φυλακισμένους, τους χαροκαμένους, τους παρίες της ζωής?

Σιγά, εγώ δεν είδα στην τηλεόραση τόσες μέρες να ασχολείται κανένας με τέτοια πράγματα..Είδα βόμβες να πέφτουν και να σκοτώνονται παιδιά..είδα νοσοκομεία στις φλόγες και άνθρωποι αλλόφρονες να τρέχουν να σωθούν από κάποιους υπεροπλισμένους που ρίχναν καπνούς απ’τα χέρια τους..είδα παιδιά να σκοτώνονται χωρίς αιτία..είδα λαμπερά φουστάνια να παρελαύνουν όλη μέρα με ωραίες κυρίες..είδα την ψυχολόγο της πρωινής εκπομπής να χορεύει ζειμπεκιά περιχαρής για τα κάλη της και τα κιλά της..είδα αυτοκίνητα πολυτελείας να χαρίζονται σε κάποιους πλασματικούς ανθρώπους, ξέρω πόσο κάνει η σουίτα στο Σαιν Μόριτς τη βραδιά..δεν είδα ούτε μοναχικούς που λές εσύ, ούτε άρρωστους, ούτε φτωχούς..ούτε καμμιά αγάπη είδα..

Είδα προσποίηση, είδα κομπασμό, είδα αναισθησία, δεν βρήκα πουθενά το μέτρο το ανάλογο με την καθημερινή ζωή και τις ανάγκες της..πόσο μάλλον το μέτρο το ανάλογο με κάποιες άγιες μέρες, ούτε με την άγια , σιωπηλή νύχτα του νέου χρόνου..

Δεν ήρθε κανένα παιδί στη πόρτα μου να μου τραγουδήσει..γιατί τα παιδιά τα έχουμε φυλακισμένα στα διαμερίσματα και στις υψηλές φιλοδοξίες, κι όσα τολμούν να βγούν έξω τα πυροβολούμε..και τα παιδιά είναι σαν τα πουλιά..τρομάζουν και φεύγουν…και δεν μας δίνουν ούτε το γέλιο τους , ούτε το τραγούδι τους πιά..

Και τι αξίζει ένας κόσμος που δεν μπορεί να ακουστεί το τραγούδι των παιδιών?

Ενας έρημος, βομβαρδισμένος κόσμος..

Όσα ψεύτικα στολίδια και να κρεμάσουμε, όσες πανάκριβες βιτρίνες και να στήσουμε σα σκηνικό, τίποτα απ’όλα αυτά δεν θα μπορέσει να γεμίσει την καρδιά και την ψυχή..

Γιατί αυτό που γεμίζει τις ψυχές είναι πολύ απλό και δεν αγοράζεται με λεφτά, φίλοι μου..

Είναι αυτό που έχουμε ξεχάσει..

Να αγκαλιάσουμε με αγάπη τον άνθρωπο δίπλα μας και να πούμε μέσα απ’την καρδιά μας μια απλή ευχή:

Na είμαστε καλά αδερφέ μου, να είμαστε καλά, να αντέξουμε..

World rallies around Palestinians amid Gaza offensive - CNN.com

World rallies around Palestinians amid Gaza offensive - CNN.com

τι να κάνει ο κόσμος? η σιωπή των επίσημων αντιπροσώπων των κρατών είναι εκκωφαντική..τι συμμορία αλητών είναι αυτή ? σε διεθνές επίπεδο..δεν καταλαβαίνουν αυτοί ούτε χριστούγεννα ούτε τίποτα..μόνο απ'τους νέους ανθρώπους εδώ ζητούσαν να κάνουν ανακωχή για τα χριστούγεννα..τους πήρε ο πόνος..το είδαμε έμπρακτα..έ, ρε φωτιά και τσεκούρι..

Blogged with the Flock Browser

αυτό το σχόλιο έπρεπε να δημοσιευτεί !

Κοπέλα μου καλή τι να κάνεις στην Αμερική? ειναι δυνατόν να σε τυφλώνουν οι γιαλιστερές εικόνες και να ξεχνάς τι εχουν να δούν τα μάτια σου?!Βέβαια, αυτοί ειναι μέτρ στο να τα κρύβουνε... Κρύβονται όμως τα υπαίθρια συσσίτια? ολοι αυτοί που τους κατάντησαν αργόσχολους,να πάνε πέρα δώθε χωρίς ελπίδα να βρούν δουλειά,γιατι που θα πάει θ'απολυθούνε.. Με τον τρόμο ζωγραφισμένο στα μάτια κι'ολο το κορμί,που θα ζει τώρα,αφου το σπιτάκι του τ'οχασε πάνω στα παιχνιδια των κοιλαράδων τραπεζιτών που τζογάρανε στη πλάτη του για ..μερικά Δίς ακόμα... Με την οργή στο πρόσωπο για τα golden boys που τις οικονομίες του τις παίζανε μονά - ζυγά,κόκκινα - μαυρα,στο τελευταίο νούμερο του αμαξιού που θα περάσει.. παντού και πάντα χωρίς τον υποτυπώδη ελεγχο, τάζοντας κέρδος 50%-100%,λαγούς με πετραχύλια... Που νάξερε ο κακομοίρης πόσο αδίστακτος ειναι ο σκληρός αυτός καπιταλισμός και πόσο ποιό αδυ ΕΚΕΙφάγος θα γίνει... Αντε καλά στα
5άστερα ξενοδοχεία, στα σαλέ, στις δεξιώσεις, στα καπιτώλια κι'οπου αλλού η χλιδή περισεύει. Στούς υπόγειους σταθμούς? Κάτω απο τις γέφυρες? Στις παγωμένες πλατείες? Στα χιονισμένα παγγάκια? Εκει με τα χαρτόκουτα κι'εφτά νομά σε μια κουβέ?.. Στο ίδιο μέρος που για 30$ γεννιούνται εγγληματίες που απλά πεινούσαν ισως, ή μπορεί να πέλευαν για τη δική τους εξάρτηση...που την κακιά στιγμή ειχαν όπλο κι'οπως η κοινωνία διαβαθμίζει την ανθρώπινη ύπαρξη, δεν θέλαν και πολύ να πατήσουν τη σκανδάλη. ΕΚΕΙ, ειναι η ίδια Αμερική,που 100μ.,150μ.κάτω απ'τη γή, στα μυστικά τους καταφύγια πέφτουν πάνω στη σκακιέρα και προγραμματίζουν τις καταστροφικές τους δολοπλοκίες για 10 χρόνια μπροστά...Μήπως κανείς σκέφτεται οτι κι'ο Μπαράκ δε θα κάνει το ίδιο? Ο.Κ., στην αρχή θα μοιράσει τιποτα επιδόματα,ενισχύσεις συσσίτια,5ωρες ελαστικού ωράριου , δουλίτσες κι'ωσπου τον ..παίρνει!! Μα τι να λέμε τώρα, ειναι δυνατόν την παραπολυδάπανη εκστρατεία του να χρηματοδότησαν κροίσοι,τραπεζίτες,κεφάλαιο σ'ολες του τις μορφές,πολεμική βιομηχανία, star-system,τα ποιό ακραία λόμπυ στην Αμερική,κι'αυτός να κοιτάξει τον απλό πολίτη στα μάτια χωρίς ντροπή,γιατι θα τον κοροιδέψει σε ..λίγο?! Απο πότε συμπείπτουν τα συμφέροντα του κεφάλαιου και των εργαζομένων? που το λέει αυτό? καινούργιο ειναι? Πως θα δεί τον μικρομεσαίο Αμερικανό οταν ..πριμοδοτήθηκε με Δίς δολάρια απ'τα μεγάλα Trast? Η ποιό προωθημένη απόφαση του - και μακάρι-ειναι η συμετοχη της Αμερικής στα οικολογικά Foroums,Κιάτο κ.λ.π. Ισως να θέλει να κανει άλλα ο νέος πρόεδρος,ειναι ομως ΑΔΥΝΑΤΟ να μπορεί!!...ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!


Είναι το σχόλιο του αγαπημένου μου συνεργάτη και δικού μου ανθρώπου στο δικό μου "i wanna go to america"..νομίζω ότι έπρεπε να πάρει τη θέση που του αξίζει..

Wednesday, December 24, 2008

Merry Christmas!

Christmas in New York..i wanna go to america.
office building on avenue of the americas

Sunday, December 21, 2008

Και περάσανε μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα.

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΡΙΤΟ

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΟΔΟΣ

Τις ημερες εκεινες εκαναν συναξη μυστικη τα παιδια και λαβανε την αποφαση,
επειδη τα κακα μαντατα πληθαιναν στην πρωτευουσα, να βγουν εξω σε πλατειες με
το μονο πραγμα που τους ειχε απομεινει : μια παλαμη τοπο κατω απο τ' ανοιχτο
πουκαμισο, με τις μαυρες τριχες και το σταυρουδακι του ηλιου. Οπου ειχε κρατος
η Ανοιξη.

Και επειδη σιμωνε η μερα που το Γενος ειχε συνηθιο να γιορταζει τον αλλο
Σηκωμο, τη μερα παλι εκεινη ορισανε για την Εξοδο. Και νωρις εβγηκανε
καταμπροστα στον ηλιο, με πανου ως κατου απλωμενη την αφοβια σα σημαια, οι
νεοι με τα πρησμενα ποδια που τους ελεγαν αλητες. Και ακολουθουσανε αντρες
πολλοι, και γυναικες, και λαβωμενοι με τον επιδεσμο και τα δεκανικια. Οπου εβλεπες
αξαφνα στην οψη τους τοσες χαρακιες, που 'λεγες ειχανε περασει μερες πολλες μεσα
σε λιγην ωρα.

Τετοιας λογης αποκοτιες, ωστοσο, μαθαινοντες οι Αλλοι, σφοδρα ταραχτηκαν.
Και τρεις φορες με το ματι αναμετρωντας το εχει τους, λαβανε την αποφαση να βγουν
εξω σε δρομους και σε πλατειες, με το μονο πραγμα που τους ειχε απομεινει: μια
πηχη φωτια κατω απ' τα σιδερα, με τις μαυρες κανες και τα δοντια του ηλιου. Οπου
μητε κλωνος μητε ανθος, δακρυο ποτε δεν εβγαλαν. Και χτυπουσανε οπου να 'ναι,
σφαλωντας τα βλεφαρα με απογνωση. Και η Ανοιξη ολοενα τους κυριευε. Σαν να μην
ητανε αλλος δρομος πανω σ' ολακερη τη γη, για να περασει η Ανοιξη παρα μοναχα
αυτος, και να τον ειχαν παρει αμιλητοι, κοιταζοντας πολυ μακρια, περ' απ' την ακρη
της απελπισιας, τη Γαληνη που εμελλαν να γινουν, οι νεοι με τα πρησμενα ποδια που
τους ελεγαν αλητες, και οι αντρες, και οι γυναικες, και οι λαβωμενοι με τον επιδεσμο
και τα δεκανικια.

Και περασανε μερες πολλες μεσα σε λιγην ωρα. Και θερισανε πληθος τα θηρια,
και αλλους εμαζωξαν. Και την αλλη μερα εστησανε στον τοιχο τριαντα.




ς'

ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ηλιε νοητε * και μυρσινη συ δοξαστικη
μη παρακαλω σας μη * λησμοναται τη χωρα μου!

Saturday, December 13, 2008

sponsor a child!

make a difference in the world! sponsor a child today and one day you 'll understand the great meaning of it! actionaid is entirely trustworthy..i did and i am not shamed to say that i feel proud about it..it warms my heart to think that i do even this little much for our planet's biggest problem..

Wednesday, December 10, 2008

my whole, or almost, presense on the web

More rioting in Athens, Greece

More rioting in Athens, Greece
Για τον Αλέξανδρο
Για μας
Γιατί μπουχτίσαμε
Γιατί δεν πάει άλλο
Γιατί η βία φέρνει βία και μη παραπονιέστε







Blogged with the Flock Browser

Monday, December 08, 2008

????????????????????????????????????

WHO LET THE DOGS OUT?

Ευτυχώς έπεσε η νύχτα τελικά..

Ευτυχώς έπεσε η νύχτα τελικά. Ολη μέρα φυσούσε ένας καυτός λίβας. Λίβας του Αυγούστου. Ολος ο Αυγουστος φέτος ήταν καυτός. Καυτός και στις μέρες του, καυτός και στην ψυχή μας. Εκείνα τα καυτά ατέλειωτα μεσημέρια, που λές κι έχει σταματήσει ο χρόνος στον αντικατοπτρισμό του δρόμου παρά πέρα..τόσο που ως κι οι πεθαμένοι υποφέρουν..τους νοιώθεις..είναι καρφωμένοι συνέχεια στη σκέψη σου..που είναι ? Λείπουν.
Είναι στιγμές που δεν αντέχεις..λιγώνει η καρδιά..πλαντάζει..και κάνεις κουράγιο..σιωπηλά..καμμιά φορά κάποιο δάκρυ..έτσι είναι..λίπασμα για τη γη είμαστε όλοι..δεν πίστευα ποτέ ότι θα φτάσει η ώρα που θα μετράω τα χρόνια που μου μένουν..να ζήσω..τόσο γλυκιά και τόσο πικρή η γεύση της ζωής..
Ακούγεται ένας σκύλος να γαυγίζει συνέχεια μέσα στο σκοτάδι..οι γρύλοι..τώρα όλα ησυχάζουν..καταλαγιάζουν.. η γή παίρνει βαθιές ανάσες..τα δέντρα θροίζουν ..όλα ετοιμάζονται να ξαναγεννηθούν το χάραμα..μονάχα ο άνθρωπος ακουλουθεί απαρέγκλιτα την πορεία προς την φθορά..δεν υπάρχει επιστροφή..τουλάχιστον να είναι τόσο γεμάτες οι ώρες όπως όταν σιωπάς και εναρμονίζεσαι με τα πάντα γύρω σου..και το μόνο που ζητάς είναι να πεθάνεις σα δέντρο..και να φυτέψεις κι ένα δέντρο πριν πεθάνεις..τώρα ακούγεται και κάποιο κρουστό κάπου μέσ’τη νύχτα ..το ακούω σχεδόν κάθε βράδυ αυτό το μακρυνό τύμπανο..τι είναι ..και ποιος το χτυπάει? Και λές να σημαίνει τίποτα?
Όλα κάτι σημαίνουν..μόνο που είμαστε τόσο εγωιστικά απορροφημένοι στην καθημερινότητα που χάνουμε την επαφή με την ουσία..όχι, δεν είναι οι δικοί μας κανόνες το πιο απαραίτητο πράγμα πάνω στον πλανήτη..είναι απαραίτητοι, αλλά όχι ότι πιο πολύτιμο πάνω του..είναι άλλα τα σημαντικά και τα σπουδαία..κι είναι λίγοι αυτοί του είδους μας που ανακαλύπτουν κάποια άκρη..που ανασηκώνουν λίγο το πέπλο των μυστικών του σύμπαντος..
Την νύχτα που ούρλιαζε η μάνα μου στον ύπνο της, έπρεπε να καταλάβω ότι η μαρίκα είχε αφήσει την ψυχή της ελεύθερη..να ενωθεί με αυτόν που της την δάνεισε..κι έστελνε σήμα σ’αυτούς που αγαπούσε πιο πολύ..στην αρχή νόμισα ότι ήταν γάτα ή σκύλος και η πρώτη σκέψη ήταν «θάνατος»..μετά τρόμαξα..φοβήθηκα για τον δικό μου άνθρωπο..έτσι είμαστε..και μετά..το βράδυ που ξύπνησα στην αλόννησο και είπα στον τούλη «έπρεπε να βάλουμε κι ένα πορτοκαλί τούλι» και είχα δεί εκείνη την πάλευκη κουνουπιέρα να αστράφτει μέσα στο άπειρο, έπρεπε να καταλάβω ότι το σύμπαν έκανε την κηδεία μιάς ψυχής..της ψυχής της θείας μου..
Δεν μπορώ να γράψω όμως ακόμα γι’αυτό…πονάει πολύ..οι πληγές δεν πιάνονται αμέσως με τα χέρια..πρώτα πρέπει να κλείσουν για να μπορέσεις να τις αγγίξεις λίγο..
Μόνο για τον πατέρα μου δεν είδα τίποτα. Δε χρειάστηκε. Ολο μου το είναι ήξερε. Χάθηκε η γή κάτω απ’τα πόδια μου. Μόνο στον τούλη είπα « δεν θέλω να τα ζήσω αυτά που έρχονται» . Ηταν ακόμα στο νοσοκομείο ο πατέρας μου. Μετά τα γεγονότα λειτουργούν σα ναρκωτικά. Είσαι αναγκασμένος να κάνεις συγκεκριμένα πράγματα, άσχετα αν η ψυχή σου θέλει να πέσει κάτω, στο χώμα, και να κλάψει μέχρι να λιώσει.. Πρέπει να ντυθείς, πρέπει να χαιρετήσεις, πρέπει να…και ας είσαι πιά όχι ο μισός άνθρωπος..έχει φύγει το πιο γλυκό, το πιο καλό, το πιο στητό κομμάτι του εαυτού σου..και μετά..
Υποκρίνεσαι..ότι μπορείς να ζήσεις χωρίς τις ρίζες σου…σαν το δέντρο εκείνο στην παραλία στην αλόννησο που είχε γραπατσωθεί στο χώμα..στο χώμα που είχε πάθει καθίζηση απ’το κύριο μέρος του βουνού κι είχε κατέβει μέχρι κάτω στην παραλία..κάπως έτσι..
Τώρα καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι δημιουργούν οικογένειες..για ρίζες..ζείς όσο υπάρχουν άνθρωποι που σ’αγαπούν και σε νοιάζονται σ’αυτόν τον κόσμο..πρέπει να είναι πολύ δυνατοί άνθρωποι οι άνθρωποι που για τον ένα ή τον άλλο λόγο βρέθηκαν μόνοι στη ζωή και αναγκάστηκαν να μεγαλώσουν μόνοι και να παλέψουν μόνοι.. όταν πιά δεν θα υπάρχει κανένας δικός σου στην γη να σε θυμάται, τότε πεθαίνεις αλήθεια..
Εκτός αν φυτέψεις ένα δέντρο..το δέντρο είναι η δυνατότερη ρίζα για όλους μας.. για τα βουνά, για τα νησιά, για τους ανθρώπους ..για τη ζωή..για τον πλανήτη..τα μπαομπάμπ του μικρού πρίγκηπα..ένας πλανήτης με μπαομπάμπ..αυτό είναι ο καθένας μας..αν είναι τυχερός και δυνατός..αλλά έτσι η αλλιώς, πάντα θα χρειάζεται ένας μικρός πρίγκηπας να τα φροντίζει. Να τα κλαδεύει , να τα ποτίζει, να τα φυλάει απ’τον ήλιο, όπως το μικρό λουλούδι..άλλος λίγο, άλλος πολύ, όλοι χρειαζόμαστε ένα χέρι να μας φροντίζει, να μας ποτίζει, να μας φυλάει μη μας κάψει ο ήλιος, ο καυτός…ο ήλιος του αυγούστου..ο ήλιος της ζωής μας..